Αλλαγή πλεύσης

Για να ξεχάσω κάποιον άνθρωπο, να τον διαγράψω από την ζωή μου,να τον βγάλω από την σκέψη μου, να πάψω να ασχολούμαι μαζί του με οποιονδήποτε τρόπο, για να τον αγνοήσω δια παντώς, για να μην σημαίνει τίποτα πια για μένα έχω πει πως πρέπει να μου έχει κάνει κάτι πολύ κακό, πολύ άσχημο, να με έχει στεναχωρήσει βαθύτατα, να έχει κάνει κάτι που πολύ δύσκολα θα μπορέσω να του συγχωρέσω. Και σκέφτομαι:
Ε, λοιπόν, να η ευκαιρία σου! Διάλεξε κάτι από τη λίστα. Σκέψου κάτι καλό, κάτι αποτελεσματικό. Έστω και τώρα. Ποτέ δεν είναι αργά. Κοίτα να είναι κάτι που θα φέρει εγγυημένα αποτελέσματα. Μια κι έξω. Να μην μείνουν πίσω τραυματίες. Δεν υπάρχουν περιθώρια για μισοδουλειές. Σε θέλω επαγγελματία. Μόνο θύματα. Και συγκεκριμένα: η αγάπη μου για σένα και η ανάμνησή σου.
Και θα μου πεις "Μα πεθαίνει ποτέ η αγάπη; Αφού το ξέρεις πως η αγάπη κρατάει παντοτινά".
Θα ντραπώ και θα θυμώσω τόσο πολύ γιατί, ναι, θα έχεις δίκιο. Η αγάπη ποτέ δεν πεθαίνει. Ποτέ δεν σταματάει να υπάρχει. Ζει πάντα μες στο μυαλό και την καρδιά μας για να μας θυμίζει πως κάποτε υπήρξαμε τυχεροί πολύ που αξιωθήκαμε να την νιώσουμε, να την ζήσουμε, να την μοιραστούμε. Κι εγώ θα νιώσω τόσο ανόητη που θα θέλω να κρυφτώ στην πιο σκοτεινή γωνιά του κόσμου. Αλλά, ξέρεις, μερικές φορές η πληγή της απουσίας σου αιμορραγεί ακατάσχετα, τόσο που νιώθω πως δεν μπορώ να αντέξω άλλο μακριά σου, τόσο που παρακαλώ να σε βγάλω από το μυαλό και τη σκέψη μου.
'Ομως, το μόνο που πρέπει να κάνω είναι να είμαι χαρούμενη και να με θεωρώ τυχερή που συνάντησα έναν άνθρωπο, ο οποίος με γέμισε με τέτοια πρωτόγνωρα συναισθήματα, που πλησίασε την ψυχή μου οσό κανείς άλλος ποτέ. Το μόνο που μου μένει είναι να σε αγαπάω και δεν είναι καθόλου λίγο αυτό. Είναι τα πάντα.
Κι αν με ξαναδείς αδύναμη, μη στεναχωρηθείς και μη μου θυμώσεις. Να δεις ότι θα μου περάσει και θα βγω μέσα από τους λαβυρίνθους του μυαλού πιο δυνατή.
Σ'ευχαριστώ που βρέθηκες στον δρόμο μου και τον έκανες να ανθίσει τα πιο όμορφα λουλούδια.
Δεν μπορεί παρά να ξαναβρεθούμε, να ξανασυναντηθούμε, πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι.
Ίσως τότε να ήταν νωρίς. Οι συνθήκες όμως θα ωριμάσουν.
Θα περιμένω, μ' ακούς; Όχι πια πενθώντας, μα με μια γλυκιά προσμονή κι ένα μεγάλο χαμόγελο μες στην καρδιά.
Να βρεθούμε ξανά μαζί στον παράδεισο.