bitter - sweet : 1 - 0

Τόση πίκρα έχω συσσωρεύσει κι άλλη τόση με βρήκε σήμερα κι εσύ πού είσαι να μου φέρεις λίγη γλύκα στη ζωή μου; Πού είσαι να μου μιλήσεις και να με φέρεις στα ίσια μου; Πού είσαι να με πειράξεις, να μου πεις μια χαζομάρα, να μου πεις να μην στεναχωριέμαι, να ελαφρύνεις το βάρος που με καταπλακώνει; Είμαι θυμωμένη μαζί σου, αν αυτό σου λέει κάτι. Δεν θα στο συγχωρέσω ποτέ. Αν κάποτε σε δω μπροστά μου να προσέχεις γιατί θα είναι απρόβλεπτες οι αντιδράσεις μου. Δεν ξέρεις τί σε περιμένει. Μην το πάρεις σαν προειδοποίηση. Απειλή καθαρή είναι.

Πού είσαι;
Σε έχω ανάγκη.
Γιατί δεν είσαι εδώ;
Πονάω και εσύ λείπεις.
Γιατί;;;

Φτάνει πια, όχι άλλο γκρι

Πολλές φορές στα όνειρά μου βλέπω πως είμαι όρθια, στάσιμη σ' ένα σημείο. Γύρω μου όλα είναι γκρι. Θέλω να φύγω από εκεί, θέλω να κουνήσω τα πόδια μου αλλά δεν μπορώ. Λες και είναι καρφωμένα στο έδαφος.
Έτσι ένιωσα σήμερα. Έχει πέρασει τόσο καιρός κι εγώ πάλι στο ίδιο σημείο. Καμία ουσιαστική πρόοδος. Δεν το αντέχω αυτό. Για να δω πόσες αναποδιές μου επιφυλάσσει ακόμα το 2006; Κρίμα κι εμένα μου αρέσουν οι ζυγοι αριθμοί. Εγώ απ'την άλλη, μάλλον δεν αρέσω σε κανέναν. Πολλές φορές ούτε σε μένα. Οπότε τί περιμένεις;

Πρωινό ξύπνημα

Πολλές δροσερές καλημέρες κι ένα μεγάλο χαμόγελο για να υποδεχθούμε τη νέα μέρα, τη νέα εβδομάδα! Θέλω ανοιχτά παράθυρα.
Πάω τώρα, να δω την ανατολή! Να κλείσω το μάτι στον Ήλιο τον Ηλιάτορα!
Καλημέρα ψυχή μου!

Δεκέμβρης του 2003

Κι αν για τον έρωτα μου δεν μπορώ να πω -
αν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη, για τα μάτια·
Όμως το πρόσωπό σου που κρατάω μες στην ψυχή μου
ο ήχος της φωνής σου που κρατάω μες στο μυαλό μου,
οι μέρες του Σεπτέμβρη που ανατέλλουν στα όνειρά μου,
ταις λέξεις και ταις φράσεις πλάθουν και χρωματίζουν
εις όποιο θέμα κι αν περνώ, όποιαν ιδέα κι αν λέγω.


"Ο Δεκέμβρης του 1903", Κ.Π. Καβάφης

(Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877-1923)

Αλλαγή πλεύσης

Για να ξεχάσω κάποιον άνθρωπο, να τον διαγράψω από την ζωή μου,να τον βγάλω από την σκέψη μου, να πάψω να ασχολούμαι μαζί του με οποιονδήποτε τρόπο, για να τον αγνοήσω δια παντώς, για να μην σημαίνει τίποτα πια για μένα έχω πει πως πρέπει να μου έχει κάνει κάτι πολύ κακό, πολύ άσχημο, να με έχει στεναχωρήσει βαθύτατα, να έχει κάνει κάτι που πολύ δύσκολα θα μπορέσω να του συγχωρέσω. Και σκέφτομαι:
Ε, λοιπόν, να η ευκαιρία σου! Διάλεξε κάτι από τη λίστα. Σκέψου κάτι καλό, κάτι αποτελεσματικό. Έστω και τώρα. Ποτέ δεν είναι αργά. Κοίτα να είναι κάτι που θα φέρει εγγυημένα αποτελέσματα. Μια κι έξω. Να μην μείνουν πίσω τραυματίες. Δεν υπάρχουν περιθώρια για μισοδουλειές. Σε θέλω επαγγελματία. Μόνο θύματα. Και συγκεκριμένα: η αγάπη μου για σένα και η ανάμνησή σου.
Και θα μου πεις "Μα πεθαίνει ποτέ η αγάπη; Αφού το ξέρεις πως η αγάπη κρατάει παντοτινά".
Θα ντραπώ και θα θυμώσω τόσο πολύ γιατί, ναι, θα έχεις δίκιο. Η αγάπη ποτέ δεν πεθαίνει. Ποτέ δεν σταματάει να υπάρχει. Ζει πάντα μες στο μυαλό και την καρδιά μας για να μας θυμίζει πως κάποτε υπήρξαμε τυχεροί πολύ που αξιωθήκαμε να την νιώσουμε, να την ζήσουμε, να την μοιραστούμε. Κι εγώ θα νιώσω τόσο ανόητη που θα θέλω να κρυφτώ στην πιο σκοτεινή γωνιά του κόσμου. Αλλά, ξέρεις, μερικές φορές η πληγή της απουσίας σου αιμορραγεί ακατάσχετα, τόσο που νιώθω πως δεν μπορώ να αντέξω άλλο μακριά σου, τόσο που παρακαλώ να σε βγάλω από το μυαλό και τη σκέψη μου.
'Ομως, το μόνο που πρέπει να κάνω είναι να είμαι χαρούμενη και να με θεωρώ τυχερή που συνάντησα έναν άνθρωπο, ο οποίος με γέμισε με τέτοια πρωτόγνωρα συναισθήματα, που πλησίασε την ψυχή μου οσό κανείς άλλος ποτέ. Το μόνο που μου μένει είναι να σε αγαπάω και δεν είναι καθόλου λίγο αυτό. Είναι τα πάντα.
Κι αν με ξαναδείς αδύναμη, μη στεναχωρηθείς και μη μου θυμώσεις. Να δεις ότι θα μου περάσει και θα βγω μέσα από τους λαβυρίνθους του μυαλού πιο δυνατή.
Σ'ευχαριστώ που βρέθηκες στον δρόμο μου και τον έκανες να ανθίσει τα πιο όμορφα λουλούδια.
Δεν μπορεί παρά να ξαναβρεθούμε, να ξανασυναντηθούμε, πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι.
Ίσως τότε να ήταν νωρίς. Οι συνθήκες όμως θα ωριμάσουν.
Θα περιμένω, μ' ακούς; Όχι πια πενθώντας, μα με μια γλυκιά προσμονή κι ένα μεγάλο χαμόγελο μες στην καρδιά.
Να βρεθούμε ξανά μαζί στον παράδεισο.

Χωρίς Τίτλο

Μικρή η φωνή κι ανήμπορη να βγει.
Και τί να πει; Τί της απέμεινε να πει;
Μόνο μια κραυγή θέλει να βγεί. Όμως ούτε κι αυτή θα την ακούσεις. Θα μου κλείσεις την πόρτα κατάμουτρα.
Πόσες φορές έχω βαλθεί να λυτρωθώ από εσένα;
Κι όλο το παίρνω απόφαση, κι όλο πάλι πίσω κάνω.
Ένα βήμα μπρος και δέκα βήματα πίσω. Ας είναι έτσι. Κι όπου βγει.
Προς το παρόν θα βγω στο παράθυρο να με δροσίσει το βραδινό αεράκι.
Να αδειάσω απ' όλες τις σκέψεις και να πάρω μια τόσο βαθιά αναπνοή που να φτάσει τόσο βαθιά μέσα μου που να αγγίξει κάθε μου κύτταρο. Να βρω ηρεμία μες την ησυχία της νύχτας.
Σε λίγο θα ξημερώσει μια καινούρια μέρα. Ας την υποδεχθούμε με ένα αληθινό, γλυκό χαμόγελο. Μ' ακούς; Χαμογέλα στη ζωή!

Ένα φιλί και μια αγκαλιά για σένα.