Σήμερα δεν είχα καλή διάθεση. Από το πρωί σχεδόν. Δεν ξέρω τί φταίει.
Ίσως το ότι εδώ - κι εγώ δεν ξέρω πόσο – καιρό προσπαθώ να συγκεντρωθώ και να διαβάσω ένα τόσο δα βιβλιαράκι – δικαιολογία: εκτός αντικειμένου μου - που με έχει παιδέψει και το’ χω παιδέψει κι εγώ αρκετά;
Ίσως το ότι ο τοπικός σταθμός του «Μελωδία» διακόπτει τη σύνδεση με Αθήνα πάνω στα πιο αγαπημένα μου τραγούδια και με εκνευρίζει αφάνταστα;
Ίσως το ότι σήμερα έχει ένα υπέροχο φεγγάρι που με βρήκε για ακόμα μια φορά να το κοιτάζω μόνη;
Ίσως το ότι περνάει η ζωή από μπροστά μου και καμία σημασία δεν μου δίνει σχεδόν πια;
Ίσως πάλι φταις κι εσύ που έχεις στοιχειώσει τη ζωή μου.
Ξούτ! Φύγε από το μυαλό μου πια! Μην ξανάρθεις στα όνειρά μου!
Αφού αποφάσισες να φύγεις, πάρε και την ανάμνησή μου για σένα. Πάρ’ την μακριά!
Μην φύγεις σου ζητούσα, αλλά να που το περίφημο bad - timing την έκανε πάλι την ζημιά του.
«Εγώ σ΄αγάπησα εδώ... Κι ούτε που σκέφτηκα ποτέ πως θα ξεχάσεις»
Άραγε να έχεις ξεχάσει; Ποιός να ξέρει;
Ήθελα να σε είχα να εδώ μποροστά μου για να σου φώναζα μες στα μούτρα πόσο “xazoulis” είσαι που έφυγες και μ’ άφησες μόνη.
Αλλά εεεεπ! Είπαμε να ξορκίσουμε ότι μας στοιχειώνει τη ζωή.
Γι’ αυτό: Gute Nacht “xazouli” μου.
Έχω δουλειά! Πρέπει να σε διαγράψω, να σε στείλω στον κάδο ανακύκλωσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου