Βοηθείστε να βγει μια άκρη

Εάν θέλετε να μάθετε κι εσείς τί γίνεται με εμάς τους bloggers μπορείτε να συμβάλλετε σε μία ενδιαφέρουσα έρευνα που γίνεται από το Πάντειο Πανεπιστήμιο.
Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφτείτε το blog της έρευνας ή εάν θέλετε να δείτε το ερωτηματολόγιο κατ΄ευθείαν, πιέστε εδώ.



Όταν ολοκληρωθεί η έρευνα τα αποτελέσματά της θα παρουσιαστούν και στο παραπάνω blog.

Άντε να δούμε τί θα πει η επιστήμη για το νέο φρούτο που λέγεται "Blogger".

Εγώ πάντως είμαι περίεργη να μάθω!

Καλό Σαββατοκύριακο παίδες!

Οι ειδικοί μίλησαν!

You Belong in London

A little old fashioned, and a little modern. A little traditional, and a little bit punk rock. A unique woman like you needs a city that offers everything. No wonder you and London will get along so well.

What City Do You Belong In?

Άντε, Λονδινάκι σου έρχομαι!

Μ' αρέσει - Δεν μ' αρέσει #1

Λέω από σήμερα να ξεκινήσω και να γράφω κάθε τόσο μία λίστα "Μ' αρέσει - Δεν μ' αρέσει", όπως οι δημοσιογράφοι του ένθετου "ΒΗΜΑazino"του "Βήματος της Κυριακής". Έτσι λοιπόν έχουμε και λέμε:

Μ’ αρέσει:
Που πριν λίγες μέρες ανακάλυψα ένα site σχετικά με ότι αφορά το πρόγραμμα Excel της Microsoft. Εκ πρώτης όψεως φαίνεται πως θα μου φανεί αρκετά χρήσιμο. Η διέυθυνσή του είναι: www.planetexcel.gr.
Χμ, κάτι μου λέει ότι θα γίνω εξπέρ και σ’αυτό το πρόγραμμα... :p :p

Δεν μ’ αρέσει:
Που το τριήμερο που πέρασε δεν μ’ άγγιξε καθόλου. Ως πότε θα αναβάλλω τη ζωή;;;

-Εμ, αν αντί να χαθείς μέσα στα πλήθη χορεύοντας και τραγουδώντας, κάθεσαι και φτιάχνεις ασκήσεις, καλά να πάθεις! Άμα πια!-

Γιαλό γιαλό πηγαίναμε

"Ας χαμηλώ- ας χαμηλώναν τα βουνά
να 'βλεπα το, να 'βλεπα το Μπουρνόβα
να 'βλεπα την αγάπη μου
τί άλλο θέλω ακόμα

Γιαλό γιαλό πηγαίναμε
κι όλο για σένα λέγαμε
γιαλό να πας, γιαλό να 'ρθείς
τα λόγια μου να θυμηθείς

Εις τον αφρό, εις τον αφρό της θάλασσας
η αγάπη μου, η αγάπη μου κοιμάται
παρακαλώ σας κύματα
μη μου την εξυπνάτε

Να 'ταν η θά- να 'ταν η θάλασσα κρασί
και τα βουνά και τα βουνά μεζέδες
κι οι βάρκες κρασοπότηρα
να πίνουν οι γλεντζέδες

Κεφαλωνί- Κεφαλωνίτικος παπάς
διαβάζει με, διαβάζει με σοφία
τα δώδεκα ευαγγέλια
τα βγάζει δεκατρία"

Συνθέτης: Μιχάλης Σουγιούλ

Όχι τίποτα άλλο, αλλά να ... σιγά-σιγά να μπάινουμε και λιγάκι στο κλίμα των ημερών. Εκτός αυτού, το τραγουδάκι αυτό το πρωτοάκουσα και το πρωτόμαθα όταν ήμουν στο νηπιαγωγείο. Το θυμάμαι με πολύ αγάπη όπως κι εκείνα τα χρόνια...

Hey you,...

out there in the cold
Getting lonely, getting old

Can you feel me?















Hey you, dont help them to bury the light
Don't give in without a fight.

Hey you, would you help me to carry the stone?
Open your heart, I'm coming home.

Καλή, χρυσή χρονιά!

Αρχημηνιά κι αρχηχρονιά
κι αρχή καλός μας χρόνος!!!

Σύννεφα του γιαλού

Τη θλίψη απ’ τα μάτια μου να πάρεις

και να τη ρίξεις στου πελάγου το βυθό

κι αν τύχει μεσ’ ανέμους να χαθώ

μη μ’ αρνηθείς, μη μ’ αποπάρεις

Το πιο ακριβό σου χάδι να μου δώσεις

κι αν η λαχτάρα σου κουρσέψει το κορμί

αιτία, πρόφαση να γίνει κι αφορμή

πότε μη μ’ αρνηθείς, μη με προδώσεις

Σύννεφα του γιαλού θε ν’ αρματώσω

θα ‘μαι στο πλάι σου κι ας ματώσω

Την πιο βαθιά ανάσα μου να νιώσεις

σαν άρωμα φερμένο απ’ την βροχή

κι αν γίνει όνειρο, ταξίδι κι ευχή

που αγάπησες πολύ, μη μετανιώσεις

Γιάννης Χαρούλης
Στίχοι: Κώστας Σπηλιωτάκος
Μουσική: Γιάννης Χαρούλης

Από τα πιο όμορφα τραγούδια του 2006 που με συγκίνησαν πολύ.
Πράγμα σπάνιο τον τελευταίο καιρό.
Μακάρι να έχει αφιερωθεί αληθινά.

Πηγή: http://www.kithara.vu/ss.php?id=Mjg2MDU4NTY1
Και κάτι μου λέει ότι ο αποστολέας: "Νέφος" είναι η γνωστή συννεφούλα.

Ίσως πάλι και όχι...

Πολλές Ευχές

για Καλές Γιορτές με αυτούς που αγαπάμε και μας αγαπούν.
Ας γεμίσει η καρδιά μας με ζεστασιά
και ο νους μας με φώτιση.

The Hours

Dear Leonard,

to look life in the face
always to look life in the face
and to know it for what it is
at last to know it
to love it for what it is
and then
to put it away

Leonard,
always the years between us,
always the Years,
always the Love,
always
the Hours.

Virginia

Αφιερωμένο

στο αστέρι της ζωής μου
Στην πιο γλυκιά και δοτική ύπαρξη
Στην πιο τρυφερή οντότητα
Στον άνθρωπο με τον οποίο την ίδια στιγμή που διαφωνούμε έντονα
την ίδια ακριβώς στιγμή αγκαλιαζόμαστε και τα ξεχνάμε όλα
Στον άνθρωπο που έχει πάντα την αγκαλιά του ανοιχτή για να βρω λιμάνι μέσα σ' αυτήν
Στον άνθρωπο που πάντα θέλει να δουλέυω σ' ωραίο περιβάλλον και γι'αυτό μου στολίζει το γραφείο με τα πιο κόκκινα τριαντάφυλλα του κήπου
Στον άνθρωπο που θέλει να με βλέπει να είμαι ευτυχισμένη
Στον άνθρωπο που μου δίνει δύναμη με ένα βλέμμα, με μια κουβέντα
Στον άνθρωπο που έχει δώσει την ίδια του τη ζωή για εμένα
Στον άνθρωπο χάρη στον οποίο έχω εγώ ζωή
Στην Μανούλα μου
τη Στέλλα!

Χρόνια σου Πολλά Μανούλα μου.

Δεν είναι όλα έτσι όπως φαίνονται

Αϊντααά!!! (που λέει χαρακτηριστικά και η Ζούμπυ:-))
Εντάξει, ήξερα πως δεν έχω εξοικειωθεί πλήρως με τα μπλογκς αλλά να 'εχω φτάσει μέχρι τέτοιου σημείου δεν το περίμενα από μένα... Με απογοήτευσα και μάλλον τους 3-4 καλούς ανθρώπους που μπήκαν στο κόπο και πέρασαν από την γειτονιά μου και είπαν ένα "γειά χαρά"...
Υποψιαζόμουν ότι ήταν πολύ πιθανό να έχω κάνει καμιά βλακειούλα με τις ρυθμίσεις των σχολίων, αλλά να το ανακαλύψω τόσο αργά; Όχι τίποτα άλλο, αλλά θα νόμιζαν οι άνθρωποι ότι είμαι και καμιά ψωροπερήφανη που δεν καταδέχομαι να απαντώ στα σχόλιά τους. Λοιπόν, ζητώ ταπεινά συγγνώμη και την κατάνόηση σας. Το παιδί δεν το κατέχει το αντικείμενο και πολύ καλά απ'ότι φαίνεται.
Πάντως τους μισούς από εσάς σας παρακολουθούσα όλο αυτό τον καιρό και τους άλλους μισούς μόλις σας γνώρισα.
Καλό βράδυ, λοιπόν, και καλή παρέα να κάνουμε που λέει και ο φίλος Nihght's Knight.

Η πιο όμορφη θάλασσα

Να γελάσεις απ' τα βάθη των χρυσών σου ματιών
Είμαστε μες στο δικό μας κόσμο

Η πιο όμορφη θάλασσα
είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει
Τα πιο όμορφα παιδιά δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα
Τις πιο όμορφες μέρες μας
δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα

Κι αυτό που θέλω να σου πω
το πιο όμορφο απ' όλα
δε στο 'χω πει ακόμα

Χικμέτ Ναζίμ

Again

Tonight I'll dream of you

tomorrow you'll be gone

But what if we flew away together?

Βάστα γερά

"Άντε πάλι απ΄την αρχή
σαν το άγραφο χαρτί
...
Κάτι καινούριο, κάτι νέο
Κάτι πιο δύσκολο κι ωραίο
Σε θέλει ακόμα πιο γενναίο"

Στίχοι από νέο τραγούδι του Πορτοκάλογλου

Ή του ύψους...

ή του βάθους. Σχεδόν ποτέ μία μεσαία κατάσταση. Όμως προτιμώ να είναι αφυκτικά γεμάτο το πρόγραμμά μου από το να μην μπορώ να γεμίσω δημιουργικά την μέρα μου.
Αρκεί να βρίσκω κάποιες στιγμές για ν΄ανασαίνω!

bitter - sweet : 1 - 0

Τόση πίκρα έχω συσσωρεύσει κι άλλη τόση με βρήκε σήμερα κι εσύ πού είσαι να μου φέρεις λίγη γλύκα στη ζωή μου; Πού είσαι να μου μιλήσεις και να με φέρεις στα ίσια μου; Πού είσαι να με πειράξεις, να μου πεις μια χαζομάρα, να μου πεις να μην στεναχωριέμαι, να ελαφρύνεις το βάρος που με καταπλακώνει; Είμαι θυμωμένη μαζί σου, αν αυτό σου λέει κάτι. Δεν θα στο συγχωρέσω ποτέ. Αν κάποτε σε δω μπροστά μου να προσέχεις γιατί θα είναι απρόβλεπτες οι αντιδράσεις μου. Δεν ξέρεις τί σε περιμένει. Μην το πάρεις σαν προειδοποίηση. Απειλή καθαρή είναι.

Πού είσαι;
Σε έχω ανάγκη.
Γιατί δεν είσαι εδώ;
Πονάω και εσύ λείπεις.
Γιατί;;;

Φτάνει πια, όχι άλλο γκρι

Πολλές φορές στα όνειρά μου βλέπω πως είμαι όρθια, στάσιμη σ' ένα σημείο. Γύρω μου όλα είναι γκρι. Θέλω να φύγω από εκεί, θέλω να κουνήσω τα πόδια μου αλλά δεν μπορώ. Λες και είναι καρφωμένα στο έδαφος.
Έτσι ένιωσα σήμερα. Έχει πέρασει τόσο καιρός κι εγώ πάλι στο ίδιο σημείο. Καμία ουσιαστική πρόοδος. Δεν το αντέχω αυτό. Για να δω πόσες αναποδιές μου επιφυλάσσει ακόμα το 2006; Κρίμα κι εμένα μου αρέσουν οι ζυγοι αριθμοί. Εγώ απ'την άλλη, μάλλον δεν αρέσω σε κανέναν. Πολλές φορές ούτε σε μένα. Οπότε τί περιμένεις;

Πρωινό ξύπνημα

Πολλές δροσερές καλημέρες κι ένα μεγάλο χαμόγελο για να υποδεχθούμε τη νέα μέρα, τη νέα εβδομάδα! Θέλω ανοιχτά παράθυρα.
Πάω τώρα, να δω την ανατολή! Να κλείσω το μάτι στον Ήλιο τον Ηλιάτορα!
Καλημέρα ψυχή μου!

Δεκέμβρης του 2003

Κι αν για τον έρωτα μου δεν μπορώ να πω -
αν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη, για τα μάτια·
Όμως το πρόσωπό σου που κρατάω μες στην ψυχή μου
ο ήχος της φωνής σου που κρατάω μες στο μυαλό μου,
οι μέρες του Σεπτέμβρη που ανατέλλουν στα όνειρά μου,
ταις λέξεις και ταις φράσεις πλάθουν και χρωματίζουν
εις όποιο θέμα κι αν περνώ, όποιαν ιδέα κι αν λέγω.


"Ο Δεκέμβρης του 1903", Κ.Π. Καβάφης

(Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877-1923)

Αλλαγή πλεύσης

Για να ξεχάσω κάποιον άνθρωπο, να τον διαγράψω από την ζωή μου,να τον βγάλω από την σκέψη μου, να πάψω να ασχολούμαι μαζί του με οποιονδήποτε τρόπο, για να τον αγνοήσω δια παντώς, για να μην σημαίνει τίποτα πια για μένα έχω πει πως πρέπει να μου έχει κάνει κάτι πολύ κακό, πολύ άσχημο, να με έχει στεναχωρήσει βαθύτατα, να έχει κάνει κάτι που πολύ δύσκολα θα μπορέσω να του συγχωρέσω. Και σκέφτομαι:
Ε, λοιπόν, να η ευκαιρία σου! Διάλεξε κάτι από τη λίστα. Σκέψου κάτι καλό, κάτι αποτελεσματικό. Έστω και τώρα. Ποτέ δεν είναι αργά. Κοίτα να είναι κάτι που θα φέρει εγγυημένα αποτελέσματα. Μια κι έξω. Να μην μείνουν πίσω τραυματίες. Δεν υπάρχουν περιθώρια για μισοδουλειές. Σε θέλω επαγγελματία. Μόνο θύματα. Και συγκεκριμένα: η αγάπη μου για σένα και η ανάμνησή σου.
Και θα μου πεις "Μα πεθαίνει ποτέ η αγάπη; Αφού το ξέρεις πως η αγάπη κρατάει παντοτινά".
Θα ντραπώ και θα θυμώσω τόσο πολύ γιατί, ναι, θα έχεις δίκιο. Η αγάπη ποτέ δεν πεθαίνει. Ποτέ δεν σταματάει να υπάρχει. Ζει πάντα μες στο μυαλό και την καρδιά μας για να μας θυμίζει πως κάποτε υπήρξαμε τυχεροί πολύ που αξιωθήκαμε να την νιώσουμε, να την ζήσουμε, να την μοιραστούμε. Κι εγώ θα νιώσω τόσο ανόητη που θα θέλω να κρυφτώ στην πιο σκοτεινή γωνιά του κόσμου. Αλλά, ξέρεις, μερικές φορές η πληγή της απουσίας σου αιμορραγεί ακατάσχετα, τόσο που νιώθω πως δεν μπορώ να αντέξω άλλο μακριά σου, τόσο που παρακαλώ να σε βγάλω από το μυαλό και τη σκέψη μου.
'Ομως, το μόνο που πρέπει να κάνω είναι να είμαι χαρούμενη και να με θεωρώ τυχερή που συνάντησα έναν άνθρωπο, ο οποίος με γέμισε με τέτοια πρωτόγνωρα συναισθήματα, που πλησίασε την ψυχή μου οσό κανείς άλλος ποτέ. Το μόνο που μου μένει είναι να σε αγαπάω και δεν είναι καθόλου λίγο αυτό. Είναι τα πάντα.
Κι αν με ξαναδείς αδύναμη, μη στεναχωρηθείς και μη μου θυμώσεις. Να δεις ότι θα μου περάσει και θα βγω μέσα από τους λαβυρίνθους του μυαλού πιο δυνατή.
Σ'ευχαριστώ που βρέθηκες στον δρόμο μου και τον έκανες να ανθίσει τα πιο όμορφα λουλούδια.
Δεν μπορεί παρά να ξαναβρεθούμε, να ξανασυναντηθούμε, πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι.
Ίσως τότε να ήταν νωρίς. Οι συνθήκες όμως θα ωριμάσουν.
Θα περιμένω, μ' ακούς; Όχι πια πενθώντας, μα με μια γλυκιά προσμονή κι ένα μεγάλο χαμόγελο μες στην καρδιά.
Να βρεθούμε ξανά μαζί στον παράδεισο.