(κατα-αγχωμένη κόρη που όλο σκέφτεται πως η ζωή περνά χωρίς να τη ζει όπως θα άρμοζε στην ηλικία της και πως δεν αντέχει άλλο να αγχώνεται για τίποτα, κλπ, κλπ.)
-Μαμά, τώρα πια είμαι σίγουρη ότι έχω αρχίσει να ασπρίζω... Προχτές είδα μια λευκή τρίχα στα μαλλιά μου η οποία στο κάτω μέρος της ήταν καστανή.
Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι γούρικη όπως μου 'λεγες παλιά για να με καθησυχάζεις, αλλά κανονική λευκή τρίχα. Μαμά γερνάωωω.
(μητέρα-ήρωας, που αντέχει στωικά το άγχος και τη γκρίνια της παραπάνω κόρης στέκοντας πάντα δίπλα της, απαντά αγανακτησμένη)
-Και ποιός σου 'πε να σεκλετίζεσαι;
(κόρη)
- . . . ! ! !
Σωστό κι αυτό.
Στη πραγματικότητα η κόρη θέλει όσο τίποτα να έχει υγεία και να γεμίσει το κεφάλι της με άσπρα μαλλιά κι η αγκαλιά της με χαρούμενα παιδιά κι εγγόνια!
2 σχόλια:
Τι όμορφα που θα ήταν να μπρούσαμε να συμβιώσουμε αρμονικά με το χρόνο ...
Να κατανοήσουμε οτι κάθε μέρα που δεν ζούμε είναι μέρα χαμένη ...
Πόσο θα μας λείψουν τελικά στον απολογισμό της ζωής μας όλες αυτες οι "χαμένες" μέρες ...
και η μάνα πάντα παρούσα στα δύσκολα να τα κάνει εύκολα όσο μπορεί ...
Κατ'αρχήν καλώς μας ήρθες! Καλέ, πού με ξετρύπωσες; Αλήθεια, πιστεύω ότι μόνο εγώ ξέρω για το μπλόγκ μου, άντε και κανα δυό άνθρωποι ακόμα. Βλέπεις δεν είμαι και το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα μπλόγκερ :-)
Χμ, ο χρόνος... "γλύπτης των ανθρώπων παράφορος" που είχε γράψει και ο μεγάλος Ελύτης.
Σημασία έχει αυτό που είπες κι εσύ: να ζούμε την κάθε μας μέρα, την κάθε μας στιγμή όπως κι αν είναι γιατί τις στιγμές που χάνουμε είναι α δ ύ ν α τ ο ν ποτέ να τις αναπληρώσουμε. Και όχι μόνο να το λέμε, αλλά να το καταφέρνουμε κιόλας. Το λέω και θα το λέω μέχρι να το εμπεδώσω τελείως και μέχρι να αρχίσω να το κάνω πράξη.
Και όσον αφορά την πρώτη μου λευκή τριχούλα, ήταν ένα ταρακούνημα και επαναφορά στην πραγματικότητα. Λυπήθηκα λιγάκι γιατί λέω: Μα καλά πότε πρόλαβα να ασπρίσω κιόλας όταν καλά καλά δεν έχω ζήσει την εφηβεία μου, τα φοιτητικά μου χρόνια και τα τωρινά μου νεανικά χρόνια όπως πρέπει; Μήπως πρέπει να αλλάξω μυαλό σχετικά με κάποια θεματάκια; Λέω μήπως...;
Καλά, τί πολυλογία με έπιασε;
Χαρά καλώς ήρθες και πάλι. Περνώντας από τα μέρη σου διαπίστωσα πως έχεις ένα πολύ όμορφο χώρο!
Τα ξαναλέμε!
Δημοσίευση σχολίου